|
|
Voor het laatst bijgewerkt:
24 juni 2016
|
|
 
  
Dodenherdenking:
 
Onderduikers in
Warmenhuizen:
 
|
De Alkmaarsche Courant van 10 mei 1940.
|
|
|
|
In verband met de
toenemende oorlogsdreiging besloot de Nederlandse regering op 29
augustus 1939 tot een Algemene Mobilisatie. De in 1939 in
onbruik geraakte Grebbelinie werd weer in werking gesteld. De
Grebbelinie liep vanaf de Neder-Rijn bij De Grebbeberg te Rhenen
langs de Bisschop Davids Grift en de Eem tot aan het IJsselmeer.
Bewoners van deze gebieden moesten in geval van oorlog in
veiligheid worden gebracht in de “Vesting Holland”, het gebied
achter de Waterlinie.
Rond 10 mei 1940
werden honderdduizend mensen volgens het evacuatieplan met
treinen en schepen verplaatst. De bevolking van Amersfoort,
44.000 inwoners, werd per trein naar Alkmaar vervoerd. Velen van
hen gingen met het trammetje richting Warmenhuizen. Een gezin
werd ondergebracht bij de familie Klaas Quant, Dorpstraat 167,
daar is ook hun tweede zoontje geboren. Foto's uit die tijd zijn
nog bewaard gebleven!!!
Na de capitulatie
van het Nederlandse leger keerden de bewoners van de
geëvacueerde gebieden binnen veertien dagen terug.
|
Hieronder
foto's van de evacués uit Amersfoort
bij Klaas en Trijntje Quant-Pronk, Dorpsstraat 167.
De achternaam is niet (meer) bekend, maar het gezin bestond bij
aankomst uit vader,
moeder en zoontje (een tweede zoontje werd al snel geboren) en oma (van
moeders kant).
|
 |
 |
 |
 |
1940: Achter het
huis (Dorpsstraat 167) voor het keukenraam: staand: moeder
en dochter uit Amersfoort, Klaas en Trijntje Quant, Thé en To
Quant
(met zoontje uit Amersfoort). Zittend: de echtgenoot uit
Amersfoort, Corrie en Piet Quant. Links het huis van Jan Zon,
later familie Stam.
|
Links boven de
echtgenoot uit
Amersfoort, daarnaast Corrie met
zijn zoontje
op haar arm,
uiterst rechts de moeder.
Verder zijn er op de
foto te zien
Piet, Klaas en Trijntje Quant,
oma (moeder van
de kraamvrouw),
op de voorgrond To. |
Boven v.l.n.r.
Trijntje Quant,
Piet, Klaas Quant, Thé,
de mevrouw uit
Amersfoort en haar moeder, onder: To, vader
met zoon uit
Amersfoort, Corrie. |
Het tweede
zoontje is geboren, uiterst links bij de wieg Corrie als
baakster, rechts de vader met zoontje, op de voorgrond de
kraamvrouw. Zie ook
pagina
familie Quant
Pagina
Dorpsgezichten: Centrum tot
Moriaan. |
| |
 |
 |
|
| |
Het Vaderland,
15 augustus 1941.
Artikel: Dankbaar Amersfoort.
Aanbieden
van gevelstenen aan
diverse gemeentes (waaronder Warmenhuizen)
als dank voor het opnemen van
evacués.
|
De gevelsteen in
het (voormalige) gemeentehuis van Warmenhuizen, Dorpsstraat
106. Pagina
Dorpsgezichten: Centrum tot
Moriaan. |
|
|
Tankval
en andere luchtfoto's gemaakt door de RAF
|
|
 |
|
Dit zijn luchtfoto's van Schoorldam en Schoorl met de
tankval achter de Damweg richting Schoorl, o.a. de Voorweg
en de hoek van Pot, gemaakt door de RAF. Op de eerste foto
is de tramlijn duidelijk zichtbaar.
De tankval was een kanaal dat door de Duitsers was gegraven
om de oprukkende
tanks tegen te houden. Hij begon in Schoorldam, ongeveer 400 meter
achter de Damweg, haaks op het NH Kanaal, liep dan
naar Schoorl en boog achter de huizen om richting
Camperduin.
Overal op het grasland langs de kust stonden in de
oorlog houten palen met explosieven eraan, onderling
verbonden met draden, ongeveer 2 meter hoog, zodat
landen met een vliegtuig haast onmogelijk was .
De dikke zwarte streep op de foto is de tankval.
|
 |
 |
|
September 1944 |
De Oostwal en de Fuik. |
|
|
|
|
In de duinen, waar nu Bezoekerscentrum Het
Zandspoor is,
lag sinds 1939 het legerkamp Schoorl.
In de Tweede Wereldoorlog werd het kamp door
de Duitse bezetters gebruikt als internerings- en concentratiekamp. Er
werden mensen
opgesloten in afwachting van transport naar een ander kamp. Onder
hen waren bijna 400 Amsterdamse en Haagse Joden die bij razzia’s
in februari 1941 opgepakt waren. Begin maart kwamen daar een kleine 200
inwoners van Sommelsdijk bij. Zij waren veroordeeld tot
1 maand hechtenis omdat zij het Duitse leger beledigd zouden hebben.
Begin mei kwamen er nog bijna 300 officieren
van het 1ste
luchtvaart-regiment bij. Zij werden ervan verdacht samengewerkt
te hebben met drie piloten die met 2 Fokker G-1's naar Engeland ontsnapt
waren. Ze werden veroordeeld tot zes weken detentie.
In de loop van 1941 werden meerdere mensen gevangen genomen,
onder wie bijna 200 communisten, die vrij spoedig weer vrijgelaten werden of
werden doorgezonden naar een van de Duitse concentratiekampen.
Kamp Schoorl werd tegen het eind van oktober
1941 gesloten.
Waarom het kamp in Schoorl als Polizeiliches Durchgangslager
opgeheven werd is niet bekend. Men vermoedt dat het te geïsoleerd
en te dicht bij de kust lag.
Na de bevrijding in 1945 werd het kamp
gebruikt voor internering
van NSB-ers en collaborateurs.
In 1949 werd het kamp definitief gesloten.
|
Dit bord werd tijdens de oorlog geplaats (1941)
in Schoorldam.
De tekst luidt:
GEMEENTE SCHOORL
BEPERKTE BEWEGINGSVRIJHEID VOOR
JODEN
VERORDENING NR. 138 1941
Op de foto het begin van de Damweg, links
de kolenschuur van Gerrit Selhorst, het pand
is in 1969 gesloopt ter verbreding van de weg. Zie
pagina Schoorldam: Westkant |
|
Een ansichtkaart van Kamp Schoorl
|
|
|
|
In 1942 bouwden de Duitsers boven op een 54 meter hoge duintop,
in de nabijheid van het dorp, een radio-navigatie-installatie. Het
zandpad de Klimweg in Schoorl werd door hen bestraat en van
gemetselde muren voorzien om het duinzand tegen te houden.
|
|
Deze installatie draaide middels
motoren op een metalen ring van circa 30
meter breed, die was bevestigd op een lage
betonnen muur. De meer dan 100 ton
wegende installatie was ongeveer 10
meter hoog. Ondanks zijn zware gewicht
draaide het binnen 1 minuut 360 graden
rond. Er waren een drietal masten van
zeer hoge lengte in een rechte lijn
geplaatst in Schagerbrug, Burgerbrug en
Groet. Deze masten stonden in een rechte
lijn met de radartoren op het duin in
Schoorl. Ik kan me nog herinneren dat de
mast in Groet ruim 100 meter hoog was.
Wij klommen daar soms in en keken dan
bij helder weer tot IJmuiden en Den
Helder. De radartoren werd ingezet voor
de navigatie van Duitse Junker-88
bommenwerpers en nachtjagers Do335. Deze
Duitse vliegtuigen werden uitgerust met
antennes en ontvangers van het type "Bernardine".
Aan het einde van de oorlog waren circa
2.500 van dit type in de vliegtuigen
ingebouwd. |
Alvorens de geallieerden op 23 september 1944 tot een aanval op
de installatie overgingen, werden er stroken van zilverpapier naar
beneden geworpen, waardoor het station ontregeld raakte. Vervolgens
werd de apparatuur zwaar beschadigd door een aanval van Beaufighters
van Coastal Command. Ook is er nog een
aanval door een Engelse Jager
gedaan op de radartoren. Men kon als navigatie de rechte lijn van de
eerder vermelde drie masten aanhouden, alleen de Jager was niet
precies
genoeg en trof "de Roode Leeuw" met opstallen. Aan het einde van de
oorlog
raakte een Duitse nachtjager met zijn vleugel de mast in Groet en
stortte
neer op een woonhuis aan de Heereweg pal tegenover Willem Zwagerman
(vroeger timmerman Damiaans)
|
 |
|
|
Begin april 1945 begon het station echter weer te draaien.
Hieruit kan geconcludeerd worden dat het scherm hersteld was. Dit
werd door de Nederlandse ondergrondse doorgegeven aan Engeland,
waarna het station kort daarna door jachtvliegtuigen werd
kapotgeschoten. Wij hebben destijds in de omgeving veel koperen
hulzen geraapt. Als souvenir is er nog een exemplaar (gedateerd
1944) van 29 cm lang en een diameter van 9 cm in mijn bezit.
|
|
|
|
In 1988 werd het betonnen fundament van de ring helaas
afgebroken.
|
| De Duitse onderkomens onder
aan de duintop
werden verbouwd
en in gebruik genomen als Jeugdherberg "Teun de Jager"
1949-1964. Thans is hier het spiritueel Centrum gevestigd
Bewerkt door Theo Raat & Thijs Wildeboer
Juni 2011
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Om te beginnen een stukje
geschiedenis:
de grote razzia van Warmenhuizen, 17 mei 1944
In april 2010 is een boek uitgekomen bij Uitgeverij Peter Sasburg,
geschreven door Rein Posthuma, 95 jaar oud:
'Arts in het verzet'.
Naar aanleiding daarvan is er een artikel verschenen in de Schager
Courant, geschreven door Peter Zethoven.
| |
 |
 |
|
| |
Dokter Rein
Posthuma,
2010
|
Artikel
Schager Courant |
|
 |
 |
 |
 |
| De kaft van
het boek Arts in verzet |
De
achterkant van het boek |
KP/LO
(Knokploeg/Landelijke hulp aan onderduikers)
Warmenhuizen/Harenkarspel, v.l.n.r. Veldwachter Brandsen,
Tom van den Houten, Willem Dekker, Nic Dekker, Jaap
Glas, Pieter Borst, Kees Dekker, Rein Posthuma, Otto
Koedijk, Gerrit Veenman, veldwachter Vermeulen
|
Rein Posthuma
December 1945 |
|
Klik hier voor
Een samenvatting uit het boek Arts in Verzet over de grote razzia
van Warmenhuizen.
Met toestemming van en dank aan
Uitgeverij Peter Sasburg, Midwoud.
In de samenvatting wordt gesproken
over de familie Vogelaar aan de Oudewal.
Zie ook pagina Familiefoto's:
Familie Vogelaar.
Klik hier voor een interview met Rein
Posthuma in de Panorama van 8 mei 1981:
De meeste helden telt men niet.
|
| |
 |
 |
| |
Het huis uiterst links, Dorpsstraat
80,
is het huis
waar Rein Posthuma opgegroeid is.
Op de achtergrond de Oude Ursula Kerk.
Zie: Pagina
Dorpsgezichten:
Moriaan tot NH Kerk. |
De moeder van dokter Posthuma was
onderwijzeres op de Openbare Lagere School.
Ook van haar is er een foto bewaard gebleven:
Pagina Schoolfoto's:
Openbare Lagere School:
1925 (waar ook zoon
Rein op staat), 1930 en rond 1930.
|
|
|
Meer over dokter Posthuma, zijn
inzet voor de Yad Vashem onderscheiding en de familie Drukker vindt u
op de pagina
Familie Kleibroek.
Meer over het verzet in deze regio:
Regionaal Archief Alkmaar: Sjoerd
Leiker en Rein Posthuma in gesprek met oud-verzetsman Jan
Sinnige, Zaanstad.
http://wo2.archiefalkmaar.nl/interviews/29-sinnige
Zuiveringscommissies
|
Binnen beroepsgroepen werden
direct na
de oorlog onderzoekscommissies
ingesteld om vast te stellen of men
met de vijand geheuld had. Sancties
die ter beschikking van de
zuiveringscommissies stonden waren beroeps-, publicatie-, en
tentoonstellingsverboden.
Tussen 1946 en 1950 werden 60.000
Nederlanders onderzocht, er werden
20.000 sancties opgelegd. Rein
Posthuma heeft in verschillende
commissies zitting gehad.
De Vrije Alkmaarder is ontstaan
als verzetskrant tijdens de oorlog.
Op 11 mei 1945 kwam de krant voor
het eerst als legaal dagblad uit. De
krant heeft bestaan tot 30 juni
1950.
Hieronder De Vrije Alkmaarder,
het bevrijdingsnummer van 5 mei 1945
en artikelen (juni 1945) over de
Militaire Zuiveringscommissie en de
Zuiveringscomissie Ambtenaren,
waarin Rein Posthuma zitting had.
 |
 |
 |
5
mei 1945:
Het bevrijdingsnummer van
de Vrije Alkmaarder |
Militaire Zuiveringscommissie,
5 juni 1945. |
5
mei 1945:
Het bevrijdingsnummer van
de Vrije Alkmaarder
|
|
|
|
In de morgen van 2 augustus 1940 werd door een
vliegtuig van het Britse bomber command een bom op het vredige Schoorldam
geworpen. De piloten hadden die dag de opdracht bruggen en sluizen te
vernietigen. De bom kwam vlak voor de brugwachterswoning terecht, het huis werd
grotendeels vernield, de vrouw van brugwachter Muller werd zwaar gewond en overleed korte
tijd later. Ook de huizen in de buurt werden beschadigd, onder andere het toen
bekende café Mantel aan de overkant (westkant) van het kanaal.
12 Spitfires voerden op 21 september in de middag
een aanval uit op doelen langs de kust. In de buurt van Schoorldam werden
schepen in het kanaal aangevallen.
Op 6 maart 1943 stegen in Engeland 4 Spitfires op
voor een aanval op transportdoelen in het gebied rond Alkmaar. In het kanaal bij
Schoorldam werden 4 schepen aangevallen, een daarvan werd zwaar beschadigd. Het
zonk 400 meter voorbij de brug, buiten het dorp. Aan deze aanval heeft Piet
Vriesman slechte herinneringen, hij werd in zijn been geraakt. Vriesman werkte
op een van deze schepen, die o.a. stenen vervoerden voor de aanleg van wegen in
de duinen.
Gerrit Hartland maakte in Schoorldam
als kind de oorlog mee in Schoorldam. Hij is in 1953 geëmigreerd
naar Australië.
Hij maakt aquarellen en schetsen (zie
pagina Diversen) en schrijft over
zijn jeugd, dus ook over Schoorldam:
The war comes to Schoorldam
Verhaaltjes (in het engels) over mijn jeugd kan u hier vinden:
http://www.gerrithartland.com/
childhood memories en war memories.
Gerrit Hartland
1 mei 2015
 |
 |
Een
foto van het huis van brugwachter Muller,
vlak bij de vlotbrug in Schoorldam.
Deze foto is van voor de oorlog.
|
Schoorldam, 2 augustus 1940
Het gaat hier waarschijnlijk om een mislukt bombardement op de brug.
Deze foto is om 13.30 uur gemaakt, een uur nadat het gebeurde. |
|
 |
 |
 |
|
De familie Jonker voor het huis aan de Westfriesedijk, ongeveer 1928, toen
nog in goede staat, ze zijn bezig met het kool thuishalen in een drie wielde kar.
V.l.n.r: Piet Jonker (VIOS) , moeder
Jonker, Q. Jonker, Nienke de Vries, Klaas Jonker, Mien Jonker.
Zie pagina
Dorpsgezichten:
Westfriesedijk/Oudewal-W
|
Deze foto's zijn genomen op zondag 2 januari 1944, de resten van de
woning van de familie Jonker.
In de nacht van 31 december 1943 viel er een fosforbom op het huis, het huis
werd geheel vernield, alles stonk naar de fosfor. Later heeft de familie
Jonker een nieuwe boerderij aan de Oudewal gebouwd. Op de achtergrond de huizen van: Piet Mosch,
Joop van Wonderen en Suiker.
Zie ook pagina
Familie Jonker
|
|
|
|
Op 17 augustus 2015
schrijft Co Maarschalkerweerd in het gastenboek van deze
site:
|
|
Mijn naam is Co Maarschalkerweerd,
leeftijd 77 jaar, en zo'n 30 jaar (sinds 1984) een
trouwe bezoeker van 't dorp Warmenhuizen op de 4e mei, ter
gelegenheid van de jaarlijkse dodenherdenking aldaar. Wij, mijn
echtgenote Ank en ik, deden dat omdat schrijver dezes er
in 1983 in was geslaagd een van de overlevenden van de
Engelse bommenwerper op te sporen, de heer Thomas (Tom)
C. Stanley uit Liverpool. Sindsdien is deze
ex-oorlogsvlieger, samen met zijn echtgenote Dorothy (Doris)
Stanley-Hancocks elk jaar bij de herdenking in
Warmenhuizen aanwezig geweest, totdat hij als gevolg van
een ernstige ziekte de reis vanuit Engeland naar
Nederland niet meer kon maken.
Zijn laatste bezoek vond plaats in
1995. Gedurende zijn verblijf in ons land, waren hij en
zijn echtgenote gedurende twee weken welkome gasten van
mij en Ank in onze woning in Purmerend. In oktober 2000
is Tom Stanley uiteindelijk aan zijn ziekte (kanker)
overleden. Zijn echtgenote Doris is na zijn dood nog een
paar keer bij de herdenkingsplechtigheid te Warmenhuizen
aanwezig geweest. Maar ook zij moest daar om
gezondheidsredenen uiteindelijk mee stoppen. Wij
beloofden haar dit te blijven doen, en haar te blijven
vertegenwoordigen zolang zij leefde, niet wetende, dat
Doris de gezegende leeftijd van 100 jaar zou bereiken.
In 2013 is zij overleden. Vorig jaar, na exact 30 jaar
hebben ook wij, mijn echtgenote en ik, besloten niet
meer bij de jaarlijkse herdenkingen aanwezig te zijn.
Bijna al die jaren waren wij, mijn echtgenote en ik
alsook Tom en Doris Stanley op de 4e mei te gast bij
Corrie en Bram Dekker-Quant. Het vliegtuig van Tom
stortte destijds, in april 1942 neer ca. 800 meter
achter hun woning. Daarbij kwamen vijf van de zeven
inzittenden om het leven. Wij hebben Bram en Corrie
gedurende deze jaren leren kennen als twee geweldig
aardige, gastvrije en gezellige mensen. En zullen hen
ons leven lang als zodanig blijven herinneren !
Naar aanleiding dit bericht in het gastenboek en met medewerking van
de schrijver, Co Maarschalkerweerd,
die foto's en informatie aanleverde, is dit hoofdstuk tot stand
gekomen.
|
In de nacht van 25/26 maart 1942 werd zo'n 800
meter ten
oosten van de Oude Kerk (bij 'Het Meertje')
een Engelse Manchester-bommenwerper neergeschoten.
De enige
overlevenden waren Tom Stanley (Liverpool) en Peter Jones (de rug- en
staartschutter),
die met een parachute het vliegtuig
wisten te verlaten.
Hun 5 collega's kwamen om het leven en liggen begraven
op de oorlogsbegraafplaats in Bergen (Kerkedijk).. |
|
 |
|
|
Tom
Stanley |
Peter Jones
|
|
Een
artikel uit
de Alkmaarse Courant (1984)
over het bezoek van Tom Stanley en zijn echtgenote Doris
aan Warmenhuizen
en hun aanwezigheid bij de dodenherdenking. Hieronder foto's van
Tom en Doris Stanley bij de dodenherdenking in
Warmenhuizen,
op
de begraafplaats in Bergen waar de omgekomen 5
bemanningsleden liggen
en bij een bezoek aan Bram en Corrie Dekker-Quant.
 |
 |
 |
Het oorlogsmonument,
met de namen van de burgerslachtoffers.
|
De Last Post. |
Het hijsen van de vlag bij het
oorlogsmonument door Bram Dekker. |
 |
 |
Kranslegging door de loco-burgemeester
Andries Dekker, mevrouw Gerda
Barsingerhorn
en Bram Dekker.
|
|
 |
 |
 |
 |
|
Tom Stanley en zijn vrouw Doris. |
Corrie Dekker-Quant. |
Bloemen gelegd door de kinderen
van Warmenhuizen.
|
Belangstellenden op de 4de mei bij het
monument.
|
|
|
 |
 |
|
|
|
De 5 graven van de vliegtuigbemanning op
de begraafplaats in Bergen. |
Thomas Charles Stanley MBE (Tom) en
Dorothy Stanley-Hancocks (Doris) op de
begraafplaats in Bergen.
|
|
|
Er liggen thans niet vijf maar
zes vliegers op de begraafplaats Bergen
begraven. Het was de wens van Tom, die in 2000
aan kanker is overleden, dat zijn urn met as zo
dicht mogelijk bij zijn in de oorlog gesneuvelde
kameraden zou worden bijgezet ofwel verstrooid.
Het is me gelukt deze wens voor hem in
vervulling te doen gaan. Met als resultaat dat
een houten kistje, met daarin de urn, exact 1
maand later - november 2000 - is bijgezet voor
het middelste van de vijf graven (Heggie) in
aanwezigheid van zijn goede vrienden uit
Warmenhuizen en elders in den lande. Zijn
echtgenote en enkele familieleden uit Liverpool
waren daar ook bij aanwezig. Tom was de eerste
niet tijdens de oorlog overleden vlieger die
hier toestemming voor kreeg van de Commonwealth
War Graves Commission, ofwel de Britse
oorlogsgravenstichting.
Co Maarschalkerweerd
Daddy's laatste wens vervuld:
Britse boordschutter vandaag bij
gesneuvelde oorlogskameraden in Bergen bijgezet.
Een indrukwekkend artikel over het leven,
overlijden en bijzetten van de urn in Bergen.
De Telegraaf, 13 oktober
2000 |
 |
 |
 |
 |
Tom in gesprek met Jan Tijm (oud-onderwijzer) op
het erf (Huize Alida) van Bram en Corrie Dekker.
|
Ank Maarschalkerweerd met Bram Dekker. |
Co Maarschalkenweerd met
Corrie Dekker-Quant. |
Het echtpaar Stanley. |
|
|
 |
 |
|
|
|
Het echtpaar Stanley met Bram en Corrie Dekker
voor huize Alida, 4 mei 1990.
Pagina
Dorpsgezichten:
Moriaan tot NH Kerk.
|
|
 |
Tot slot 3
krantenartikelen:
|
Bram Dekker,
overleden 1 juni 2003. |
|
|
|
|
|
|
|
Met dank aan
Co Maarschalkerweerd. |
|
|
|
Hieronder foto's van de herdenking in 1945 bij de
graven van gefusilleerden in Zijpersluis,
Het monument dat daar in 1947 geplaatst is. De
tekst luidt:
VOOR HEN DIE VIELEN
1940 - 1945
HUN VOORBEELD IS ONZE KRACHT
Artikel van Jouke
Minkema, 1985
|
|
|
|
Over de oorlog, de onderduikers
bij Henk Klok en zijn vrouw Kaatje Klok-de Geus en en hoe
hun dochter Vrouwtje dat als kind beleefd heeft kunt u lezen
in de PDF Ondergedoken.
We beginnen met het verhaal van Vrouwtje, daarna komt Gre
Italiaander-Polak aan het woord, zij was daar ondergedoken
met haar (ex)man Louis Italiaander, we eindigen met het
verhaal van Louis.
Ondergedoken
|
|
| |
|
|
|
 |
 |
 |
 |
| De Grebmolen begin jaren 40, toen
bewoond door de familie Klok, Henk en zijn vrouw Kaatje Klok-de
Geus en hun dochter Vrouwtje. De familie Klok bood onderdak aan Joodse
families. Zie ook:
Pagina Schoorldam:
Oostkant. |
Voor het woonhuis van de familie Klok.
Van links naar rechts:
Wie het meisje uiterst links is, is niet bekend, daarnaast Hein
Klok, Annie Polak, waarschijnlijk broer Henk, Lou Italiaander, Roos
Italiaander, Simon Italiaander, Greet Italiaander-Polak, Sal Polak,
Kaatje Klok, de naam van het meisje uiterst rechts is ook niet
bekend.
|
Sam Polak, Greet Italiaander-Polak,
Annie Polak, Lou, Simons en Roosje Italiaander. |
Simon Italiaander, Annie Polak, Sal
Polak en Roos Italiaander. |
 |
 |
 |
 |
| Sal Polak, Greet Italiaander-Polak en
Lou Italiaander. |
|
Lou Italiaander, met waarschijnlijk
Vrouwtje Klok en een vriendin.
|
Voorin: Lou Kalverdijk,
groentehandelaar.
Hij ging over de organisatie van de onderduik,
daarbij geholpen door zijn dochter Annie en zijn
schoonzoon Jan Weener. Zij voorzagen de mensen
per kano van voedsel. Die kano werd geladen
achter de huizen van bakker Dissel en van
kruidenier Speets.Pagina
Dorpsgezichten:
Dorpstraat Noord en de Fuik/Oostwal |
Op 12 mei 2000 vond de postume uitreiking
van de Yad Vashem onderscheiding aan
de heer Henk Klok en
mevrouw Kaatje Klok-de Geus plaats.
De onderscheiding is door
hun dochter Vrouwtje Klok en Greetje Italiaander (onderduikster) in ontvangst
genomen.
|
 |
 |
 |
 |
| Uitnodiging uitreiking Yad Vashem
onderscheiding. |
Informatie over Yad Vashem. |
|
Vrouwtje Klok neemt de onderscheiding in ontvangst.
|
Meer over de Yad Vashem onderscheiding kunt u lezen op
de Pagina
Familie
Kleibroek. Daar vindt u ook een brief van dokter
Posthuma, tijdens de oorlog
werkzaam als huisarts in Warmenhuizen en actief
in het verzet. Hij schreef op 13 juli 1993 aan Yad Vashem, met als doel enkele families die
Joodse onderduikers opgenomen hebben onder hun
aandacht te brengen.
Deze brief heeft tot gevolg
gehad dat de onderscheiding uitgereikt is aan de
familie Kleibroek en de familie Klok.
Artikel 3 november 1975:
Druk
bezoek op honderd jaar oude Grebmolen.
|
|
|
|
|
